Μαντινάδες που μας αρέσουν
Πάντα ψηλά
στέκει η κορφή κι ας είναι χιονισμένη
τό βράχο δέρνει η θάλασσα, μα πάντα βράχος
μένει
Ποτέ σου μη
καταφρονείς τα κάτω σκαλοπάτια,
γιατί σ' αυτά πρωτοπατείς και βγαίνεις στα
παλάτια
Όχι στα πόδια
του βουνού, όσο ψηλό κι αν είναι,
καλλιά στο χαμηλό βουνό, κει στη κορφή του,
μείνε
Οπ'
αγαπώ, καλά 'γαπώ, μην τύχει και μισήσω,
μπροστά μου νά 'ρθει να σφαεί, βαστώ, να μη
ραΐσω.
Όσο να ζήσεις μια αυγή , τόση ζωή σου φτάνει ,
ρόδο π΄ ανθεί πολύ καιρό, την μυρωδιά την χάνει.
Απ΄
όλα τα κινούμενα, η γλώσσα έχει την χάρη
μα πρέπει ο νους να της βαστά, γερά το χαλινάρι.
Απού
κατέχει να μιλεί με σύνεση και τρόπο,
κάνει να κλαίσι να γελούν, τα μάτια των ανθρώπων.
Στ'
ς
αγάπης την βαθιά πληγή, βούτηξα το φεγγάρι
και ζήλεψε η ανατολή, το χρώμα πού 'χε πάρει.
Θα
πάρω υπολογιστή, μικιό μου στο μιτάτο
να δίνω με το internet, το γάλα των προβάτω.